prentje en het kinderboek

Rommelmarktcursus, les 2. Als u iets ziet wat u aanspreekt, neem dan een duikvlucht en laat het voorwerp niet meer los.

Ik loop nu het risico om mijn geloofwaardigheid te verliezen, omdat het nu volgende verhaal te toevallig lijkt. Ik waag de gok.

In ons vakantieplaatsje werd een kindermarkt gehouden. Ook Zoon heeft daar zijn speelgoed verkocht, maar dit terzijde.
Naast Zoon stond een jongen van een jaar of 11. Ik keek even op zijn kleedje, en zag daar het vier seizoenenboek liggen van Rie Cramer, een van mijn favoriete illustratoren.

En net toen het tot me doordrong hoe graag ik dat boekje wilde hebben, was het weg. Althans, het was niet weg, maar het bevond zich nu in de handen van een oudere dame.

Ze bladerde er geïnteresseerd door heen, terwijl ik ernaast op de binnenkant van mijn lippen stond te bijten.Wat was het een gaaf exemplaar. Ik probeerde met telepathie haar het boek weer terug te laten leggen, maar daar was ze niet gevoelig voor. 'Wat wil je ervoor hebben?', vroeg ze uiteindelijk na een periode die uren leek te duren. 'O, doe maar 50 cent', zei de beginnende puber achter het kleedje. Vijftig cent! Natuurlijk kocht ze het.

Afgelopen zaterdag hadden wij het Grote Mensen Feestje van Zoon. Mijn schoonmoeder had, naast een cadeautje voor Zoon, ook een pakje voor mij bij zich. 'Nou, eigenlijk is het voor Man', zei ze, 'maar ik denk dat jij het nog leuker vindt.'

En of u het nu gelooft of niet, het was hetzelfde boekje van Rie Cramer. Maar deze kwam uit de kindertijd van Man. Ze had de zolder leeggeruimd en kwam dit boekje tegen. En ze wist niets van bovenstaand verhaal hè (ik denk dat ze me al raar genoeg vinden).

Ontroerd bladerde ik door het boekje. Niet alleen was ik geraakt door de prachtige tekeningen, maar ook door het feit dat mijn schoonmoeder zo goed weet waar ze me blij mee kan maken.