prentje en Mariken

Als ouder lijkt het me geweldig als je met je kind dezelfde interesses deelt. In mijn geval zou dat betekenen dat mijn kind belangstelling zou hebben voor kunst en cultuur.
Helaas is dat niet het geval.

Ik ga graag naar musea en culturele festiviteiten. Ik kan me verliezen in een tentoonstelling of theaterstuk. Dat gevoel zou ik graag delen met Zoon. Zoon niet met mij.
Simpelweg omdat dat gevoel (nog) niet aanwezig is.

En toch blijf ik hardnekkig volhouden. Ik sleep Zoon van Parade naar kindertentoonstelling. Omdat ik merk dat er soms toch iets blijft hangen. Vaak net op het moment dat ik het wil opgeven, zegt hij iets waardoor ik merk dat het toch is binnengekomen.

Vorige week hadden we nog twee vrije dagen samen. Woensdag waren we op een regenachtige Parade, en vrijdag in museum het Valkhof in Nijmegen voor de tentoonstelling zoeken naar Mariken.
Er heerste wat onduidelijkheid over de leeftijdsgroep waarvoor deze tentoonstelling geschikt was. Op de site Uit met kinderen stond 6 jaar, de site van het museum zei 10 jaar, maar op het bijgevoegde filmpje zag ik heel jonge kinderen. Ik besloot het er maar op te wagen.

'Hoe oud ben jij?' vroeg het vriendelijke meisje aan de kassa aan Zoon. Zoon antwoordde trots dat hij bijna 7 was. 'Het kan zijn dat je het soms een beetje eng vindt', zei ze voorzichtig. Aiaiai. Stoer zei Zoon dat hij nergens bang voor was.

Nou kan Zoon zich soms een tikkeltje dapperder voor doen dan hij zich voelt. En dus werd ik de tentoonstelling in no time overgesleept en stonden we tien minuten later weer buiten de tentoonstellingsruimte. Maar Zoon zou nog liever op zijn tong bijten dan toegeven dat hij het eng vond. Ik kon amper foto's maken.

En dat terwijl het zo'n prachtige tentoonstelling is. Illustrator Marga van den Heuvel heeft de zoektocht van Mariken geweldig vormgegeven, gebruik makend van verschillende technieken. Je loopt als het ware door het boek.

Ik kon Zoon nog net overhalen een kijkje in de andere zaal te nemen. 'Wat vind je hier het mooiste kunstwerk?', probeerde ik wanhopig. En zowaar, Zoon koos er een. Kijk, dat zijn dan weer de lichtpuntjes.

Een kwartier later stonden we weer in de Intertoys.
En laat dat nou het favoriete museum van Zoon zijn.