prentje en de verzamelingen

Rommelmarktcursus, les 1. Als u iets ziet, wat u bevalt, koop het dan. Vaak zijn het de kosten niet, en als u het niet koopt, kunt u er erg spijt van krijgen. 

Trouwe bloglezers weten hoe gek ik ben op rommelmarkten. Nou was ik een paar weken geleden op een kofferbakmarkt bij ons vakantiehuisje en daar zag ik een klein caravannetje. Nu ben ik gek op caravans, maar dan niet van die lelijke witte reuzen. Nee, ik hou van kleine, retro-achtige huisjes. En dan zonder voortent. Ik hou van het idee dat je je huisje met je meesleept. Het idee van compact wonen spreekt me aan, ik hou ook niet van grote huizen.

Maar goed, ik dwaal af. Ik zag die caravan, maar ik was niet in een koop-mood. Dat gebeurt soms, niet vaak helaas, maar om een lang verhaal kort te maken: ik kocht 'm niet. Toen we wegreden, had ik al een vaag gevoel van spijt. En in de dagen die erop volgde, zag ik flitsen in mijn hoofd wat ik met het caravannetje kon doen. Als beginnend ontwerper dan hè, ik zag ook wel dat ik er niet mee op vakantie kon. Ik zag oude kaarten, ik zag Hipstamatic, ik zag van alles.

De week erop gingen we naar huis. In de week die volgde was ik inmiddels redelijk geobsedeerd. Ik moest en zou die caravan. Het ging zelfs zo ver, dat ik vanuit mijn 'gewone' huis naar de kofferbakmarkt ben gereden om daar onthaald te worden door een treurig bordje 'kofferbakmarkt gaat niet door wegens drassige grond'. Aargh. Ik dacht dat ik deze zomer genoeg geplaagd was door de regen.

Dit weekend gingen we weer naar ons huisje. En was ik om kwart voor 9 op de betreffende markt. En hij was er niet! De man met de oude autootjes stond er niet. Treurig reed ik terug naar mijn huisje.
Nu wordt er op zaterdag nog een kofferbakmarkt gehouden op een andere plek, dus ik had nog een klein kansje. Maar ook hier stond hij niet. Wel fantastische andere schatten (teveel om in 1 blog te noemen, wordt van de week vervolgd). En andere caravannetjes, die ik van schrik allemaal kocht. Dit zou me niet nog een keer gebeuren.

En toen opeens zag ik 'm. Het bewuste caravannetje (de onderste op de foto), maar bij heel andere mensen. Ik wist niet hoe snel ik 'm moest pakken. Ik had 'm! En nog voor de helft die de eerste meneer er voor vroeg.

Ik keek nog even bewonderend naar poppenhuismeubeltjes uit de jaren '60. Het deed me aan Mad Men denken, een van mijn favoriete series. Zou ik? Zoon trok aan mijn arm en begon te jengelen.

'Maar jij hebt toch net een mooie caravan gekregen', zei de mevrouw achter het kleedje tegen Zoon.
'Die is voor mij', antwoordde ik stralend.

Verbijsterd keek ze me aan.