prentje en de schatten

Eigenlijk was ik op zoek naar iets anders, afgelopen zaterdagavond.
Ik keek verstrooid in een bakje dat al jaren op mijn vensterbank in mijn werkkamertje staat, en mijn hart maakte een sprongetje.
Daar waren mijn schatten die ik al maanden zocht. Ik dacht dat ze in een andere bak zaten, en voor die bak had ik de hele zolder al binnenstebuiten gekeerd.
Voor een verzamelaar/vormgever/fotograaf/illustrator creatief is er weinig mooier dan spulletjes van vroeger terugvinden. En op die regenachtige paasdag ging ik los.
Wat ik leuk vind, is af en toe fotograferen uit de losse pols. Ik zet bijvoorbeeld mijn camera op de grond, en hij stelt zelf scherp op een onderwerp, zoals op de foto hierboven. Ik hou van die dromerige blik van de oude vrouw. Waar denkt ze aan?

Nog een paar vondsten:

Net zo oud als Zoon, ik snap nu waarom mensen-van-vroeger altijd zeggen dat hij zo op me lijkt: 

Ik vond zelfs nog een paar sieraden. Zoals deze überlieve ezeltjesbroche: 

En mijn peuter-bedelarmbandje. Ik begrijp eindelijk waar die circusliefde vandaan komt:

Ik voel me rijk met mijn hervonden schatten.