prentje in Parijs, deel 2

Eindelijk was het dan zover voor Zoon: we gingen naar Disneyland Parijs. Volgens mij hebben we het er eerder over gehad, maar ik heb zelf altijd gemengde gevoelens over dit soort parken. Van tevoren denk ik: 'leuk', maar als ik dan voor de zoveelste keer drie kwartier in de rij sta voor een attractie die vijf minuten duurt, denk ik 'waar doe je het allemaal voor?'

Daarnaast zijn er zoveel prikkels: overal lopen mensen, overal hoor je muziek door elkaar heen, overal felle kleuren. Too much.

Maar goed, we hadden het nu eenmaal beloofd aan Zoon, en er waren ook wel dingen die mij aanspraken, als vormgevingsliefhebber.

Zo vond ik Pinokkio leuk, vanwege de combi zwart/neonkleuren:

Daarnaast kan ik het wel waarderen hoe goed die Disneyjongens dingen na kunnen maken. We kochten een broodje in deze Deli:

Bovendien vind ik het al een attractie op zich om naar het publiek te kijken:

Vooral als het een beetje wringt:

En ik kon mijn nieuwe Hipstamatic-pakket proberen, met zogenaamde 'over de datumfotorolletje':

Maar waar ik echt blij van werd, was het gedeelte 'Playland', gebaseerd op een van mijn favoriete Disneyfilms: Toy Story. 

Alles is hier uitvergroot, waardoor het lijkt of de volwassenen ook even kind zijn:

Hoe cool zijn die lampen hierboven?

Bovendien spraken de retro-achtige illustraties mij daar het meest aan:

Eigenlijk zou dit gedeelte alleen voor mij al voldoende zijn, maar ik begrijp ook wel dat je daar niet niet een hele industrie van op de been kan houden. 

Als ik Zoon aan het einde van de dag vraag welke attractie hij het leukst vond, zegt hij: 'het hondje van Toy Story'.

Zo moeder, zo Zoon.