Kent u het Living-moment? Tot voor kort bestond er het tijdschrift Living - nu vervangen voor het rare Liv' - met hierin fotoreportages over mensen en hun 86 beste vrienden die allemaal in het wit dineerden op het strand, met de ondergaande zon als getuige. Nu heb ik geen 86 vrienden en als ik ze al had, gingen ze zeker niet in het wit gekleed dineren op het strand, maar dit terzijde. Waar het om gaat bij een Living-moment, is dat het lijkt alsof de wereld eventjes perfect is. Het zou zo in een tijdschrift kunnen. Helaas heb ik vooral te maken met prentje's werkelijkheid, waarin Man en ik zelf een sneeuwpop maken terwijl Zoon sikkeneurig binnen zit en de winterwortel van de sneeuwman de volgende morgen op een hele andere plek zit. Juist.
Maar gister had ik toch even het Living-gevoel, toen wij met de sleeuw door onze wijk banjerden, en langs de mooie Zweedse huizen liepen - waar kennissen buiten stonden met al hun buren, houtkachels branden, kinderen en honden samen speelden, en warme chocolademelk en gluhwein geschonken werd. En wij uitgenodigd werden om een kopje choco mee te drinken, wat uiteindelijk resulteerde in een spannend sneeuwballengevecht. Toen, beste mensen, had ik mijn Living-moment. Zoals je het leven eigenlijk wenst, zeg maar. Beter kan ik het niet uitleggen. Maar misschien is het mooie van Lving-momenten dat ze zo zeldzaam zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten