Vandaag, had ik de juf beloofd, zou ik helpen met het knutselen van de kerststalletjes. Maar vannacht sloeg de migraine keihard toe. Ik strompel m'n bed uit. 'Zal ik aan de juf vragen of ik een andere keer kan komen helpen?, probeer ik bij Zoon. Resoluut schudt hij zijn blonde hoofdje. Keihard zijn ze, die kleuters. Afspraak is afspraak, daar valt niet over te onderhandelen. 'Dan zorg ik toch voor je, in de klas', zegt hij. Dat geeft de doorslag. Dus zit ik tien minuten later met een tafel vol kleuters en een ingewikkeld stalplan voor mijn neus. En ach, wat zijn ze lief, die kleine mannetjes en vrouwtjes. En wat doen ze hun best. Ik merk dat de hoofdpijn wat meer naar de achtergrond verdwijnt. Als ik thuis kom, ben ik zelfs nog in staat om een blogje te schrijven. Helaas niet met een foto van de prachtige kerststalletjes, want ik had geen fototoestel bij me. Maar wel met mijn roze kerstbomen. Ook leuk, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten