Het is sowieso even wennen allemaal. Omdat ik mijn blog opende, besloot ik ook maar meteen van mijn geloof te vallen en me aan te melden voor hyves. En voor facebook. En van de schrik ook maar voor twitter. Geen idee wat ik daar te zoeken heb.
Gisteravond knutselde ik aan mijn blog, en had ondertussen hyves geopend via mijn andere provider. Ik krabbelde wat met nichtjes die ik heel lang niet had gesproken. Het is namelijk de week van de Oude Contacten. Ik kreeg een sms-je binnen, van een vriendin die me op facebook had gezien en me een uitnodiging stuurde. En een ouderwets mailtje van mijn collega. Het duizelde me aan alle kanten. Een week geleden was ik nog onvindbaar op het net, en kijk me nu eens. Maar toen waren we er nog niet. Ik had via facebook mijn oudste vriend in Amerika benaderd, waarvan ik het e-mailadres kwijt was. Zodoende hadden we al jaren geen contact meer. 'Hi', lees ik opeens rechtsonder. Dat is schrikken. 'Hi', toets ik maar in, me ondertussen afvragend wat ik vervolgens moest doen. 'I was looking for you', zie ik opeens weer in beeld verschijnen. En voor ik het weet zijn we weer 'in touch'. Magisch! Had ik veel eerder moeten doen allemaal. Alleen kon ik vervolgens niet meer slapen. Helemaal high van alle mogelijkheden.
Ha! Ziet er goed uit, joh! Gaaf achtergrondje! :-) Heb je ook meteen even toegevoegd op twitter. Schrik niet, ik kraam daar nogal wat onzin uit. Of beter gezegd: mijn alter ego Rosalie kraamt daar nogal wat onzin uit. ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ja, tellers. Kun je helemaal verslaafd aan raken. Maar dat gaat wel weer over, hoor. ;-) Kijk wel even uit dat je geen slapeloze nachten krijgt van alle mogelijkheden van het net, hè? Dus niet doen vlak voor je naar bed gaat...
En oh ja, we moeten volgende week even samen kijken hoe je hier een reactie kunt plaatsen zonder je ergens aan te moeten melden. Lijkt me handig. Want nu zie je mijn google-account (not that I mind, no worries...)
Elise