prentje en de dolfijne ervaring

'We gaan ook met dolfijnen zwemmen, dat wordt heel leuk', had zus al aangekondigd voordat we nog maar vertrokken waren naar Curaçao. En zo togen wij eenmaal ter plaatse naar de Dolphin Academy. Het regende een beetje toen we aankwamen. Jammer voor de foto's, vonden we. Want hé, je legt er een hoop geld voor neer, dan wil je ook wat. In ieder geval laten zien dat je met dolfijnen hebt gezwommen, liefst tegen een strakblauwe lucht. Toch een beetje nerveus gingen we het centrum binnen. Was niet onlangs de dochter van Connie Breukhoven gebeten door een dolfijn?

Nadat we onze kleren hadden uitgetrokken, zochten we onze dolfijnen. Maar zo simpel bleek het niet te zijn. We kregen eerst nog een uitgebreide briefing. 'Had je niet even kunnen zeggen dat we ons nog niet moesten uitkleden', siste ik tegen neef. Want ik voelde me toch wel een tikkeltje opgelaten in mijn badpak tussen alle aangeklede medecursisten. Zus was zo slim geweest om haar jurkje in haar tas te doen. Ook wel jammer dat de medewerker vergeten was de airco uit te doen in het instructielokaal.

Na een lange instructie in een ijskoud lokaal waarin we vooral leerden wat we allemaal niet moesten doen (niet onze armen gebruiken tijdens het zwemmen, niet met je handen te dicht bij een dolfijnenkoppie komen, en ook niet te dicht bij zijn staart) mochten we het water in. En ja, dat was toch wel bijzonder. Dolfijnen hebben toch iets magisch, dat is moeilijk uit te leggen.
En de zon brak ook nog door.