prentje niet zo happy

Ik had niet zo'n beste week. De trein reed weer niet, en we moesten met z'n allen met de bus. De buschauffeur keek alsof ze iedereen rauw lustte. Minutenlang zat ze te turen op strippenkaarten, of het wel allemaal precies klopte, de rij die buiten in de hagel stond compleet negerend. Vervolgens kreeg ze een enorme discussie met een mevrouw die vijf (vijf, vijf!) cent te weinig gaf, die ze vervolgens de bus uitzette. Zo de hagel in. Al met al duurde het 25 minuten voordat we vertrokken. Al die mensen die al chagrijnig aan hun dag beginnen, en dat wellicht weer doorgeven aan hun collega's. Ik kan daar helemaal verdrietig van worden.

Sip zit ik bij een vriendin thee te drinken. 'Ik weet het niet hoor, met mijn blog', zeg ik somber. 'Ik had zo weinig bezoekers vandaag. Moet ik er wel mee doorgaan?' 'Al laat je maar 1 iemand glimlachen op een dag, dan heeft het al zin', probeert ze me op te beuren. De schat. Maar zo snel geef ik me niet gewonnen. 'Maar soms valt er niet zoveel te lachen. Dan is het gewoon een saaie januaridag. Het leven is tenslotte geen suikerspin. Waar moet ik dan over schrijven? Het moet ook geen blog aan mijn been worden'. ' Je hebt gewoon een writersblog', antwoordt ze droog. Oh, wat zijn wij gevat samen. Ik word er bijna weer wat vrolijker van.

Bijna, want het regende vandaag. En ik sta op het schoolplein op Zoon te wachten, die net zijn toneelkunsten als Varkentje heeft vertoond in het toneelstukje Kikker in de kou. Jenaplan hè, dan hebben we om de zoveel weken een Viering met liedjes en toneelstukjes. Alle kinderen uit de klas die niet de rol van Kikker, Haas, Eend of Varkentje bemachtigd hadden, waren een Sneeuwvlokje. Ach man, dat vind ik dan weer zo ontroerend. Ik zie dat dan weer helemaal voor me, hoe dat thuis gaat. 'Wat ben jij schat, in het toneelstukje?' En dat zo'n kind dan trots zegt: 'ik ben een Sneeuwvlokje'.

Terwijl de regen langs mijn kin druipt, wordt mijn aandacht getrokken naar een kleuter die vol overgave in de plassen springt. 'Kijk, zo kun je de dingen ook bekijken', zeg ik tegen een moeder waar ik net mee heb staan mopperen over het slechte weer. Ik bedenk me dat ik ook nog zo'n foto van Zoon heb.
En glimlach eindelijk weer. Dan heb ik toch mijn doel bereikt met mijn blog.
Of zou ik zelf niet meetellen?