Fijn, februari! Dan gaan we weer richting lente. Dacht ik. Tot ik vanmorgen werd verrast door een enorme sneeuwbui. Ik ben er wel klaar mee nu, met die sneeuw. In het begin denk je: ha, sneeuw! Uniek! Pak de camera! En nu is het toch een beetje van: o, nee hè, weer sneeuw.
Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Februari is ook de maand van Valentijnsdag.
En dat vind ik zo'n commerciële Amerikaanse uitvinding!
Ha, betrapt. Dat zeggen namelijk alle mensen die nog nooit een Valentijnskaart hebben gekregen. Like me. En om me heen zie ik ze hoor, de romantische acties. Een jeugdvriendin, die bloemen kreeg op Valentijnsdag van een klasgenoot. Een paar jaar later waren ze getrouwd. Mijn zwager, niet echt de meest romantische persoon op aarde, die hartjes tekende in het laagje sneeuw op de auto van zus. En ik? Nop. Nada. Niente. Terwijl ik zelf best romantisch ben. Ik zie bijvoorbeeld overal hartjes in. Zoals op de foto: de score van een weekje Curaçao. En dat waren ze nog niet eens allemaal.
Het zal wel behelpen blijven met Valentijn. Geen stille aanbidders te bekennen.
Ik denk dat ik mezelf maar een kaartje stuur dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten