Zoon is dol op spelletjes doen. En wij ook, dus dat komt goed uit. Er zijn dan ook maar twee problemen op het spelletjesvlak. De eerste ontstaat als Zoon op het punt staat om te verliezen. 'Ooh, die wilde ik toch niet hebben', roept hij als wij per ongeluk twee goede Memorykaartjes omdraaien. Of: 'ik wou toch niet winnen'.
Het tweede probleem doet zich voor als Zoon heeft gewonnen. Want dan wil hij namelijk nog een keertje. Ook als we hebben afgesproken dat dit de Super-Aller-Laatste keer was.
Van de week was het weer zo ver. Ik besloot tot een nieuwe opvoedtechniek, en ging gewoon doen wat ik van plan was, namelijk de was ophangen (de schone sokken waren weer op). Ik ging niet op op keiharde chantagetechnieken en negeerde dreigementen als 'dan ben je mijn beste vriendin niet meer'. Tot grote woede van zoon. Worstelend met het dekbedovertrek hoorde ik opeens: JE BENT ONTSLAGEN!
Hierbij bied ik mij dus aan - Zoon heeft ook al een portret van me getekend, dan weet u een beetje wat u kunt verwachten. Mama, 37 jaar, niet zo goed in opvoeden, geen huishoudtalent, maar wel een ster in knuffelen.
Met vijfjarige boze zoontjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten