prentje en de kapper

Zoon heeft al een tijdje lang haar. Dat staat hem goed, vind ik. Er is echter een probleem: hij wordt soms aangezien voor een meisje. Vooral door wat oudere mensen. Die vinden lang haar + grote blauwe ogen = meisje. En dat vinden stoere jongens van vijf niet leuk. Althans, niet die van mij.

Dus toen we onlangs bij de kapper waren, deed hij zijn beklag. 'Ze denken dat ik een meisje ben', deelde hij de kapper mee. 'Alleen oma's, hoor', probeerde ik nog halfslachtig. Maar het was al te laat. 'Dan gaan we toch een stoer jongenskapsel knippen', zei onze lieve kapper, die zelf ook een zoon van deze leeftijd heeft. En tja, wat moet je dan hè, als ijdele mama. Je wilt natuurlijk ook dat je kind zich lekker voelt.
En nu is het haar van Zoon dus een stuk korter. En mis ik zijn lange manen, waar ik deze zomer zo lekker doorheen kon kroelen.
We gaan het weer laten groeien, als het aan mij ligt. Maar ik heb natuurlijk steeds minder in te brengen.
Dus alvast een oproep aan alle oma's en opa's in het midden van het land: komt u Zoon deze zomer tegen, mondje dicht hoor. Het is gewoon een stoere vent.
Straks wil hij zijn kettingen ook al niet meer om.