Zaterdag waren we bij IKEA. IKEA en ik hebben een geschiedenis samen. Ik was vroeger gek op IKEA, niet normaal meer. Nu zijn mijn meeste adoraties niet helemaal normaal, maar deze ging zo ver dat, toen we een paar dagen in Zweden waren, ik de IKEA wilde bezoeken omdat ik de IKEA-gids in het Zweeds wilde hebben. Dat gaat ver hè.
Maar goed, inmiddels is de liefde een beetje over, zoals dat wel vaker gaat, en gaan we nog af en toe naar IKEA, als gewone bezoekers.
Allereerst gingen we eten in het restaurant. Bij de kassa had ik even een prentje-paniek-momentje, want ik moest:
a) mijn IKEA family-pasje zoeken (die ik dan nog wel heb),
b) kleingeld zoeken voor Zoon die dit in het Goede Doelen-bakje wilde doen en
c) mijn pinpas zoeken om te betalen.
Vervolgens konden we dan een plekje gaan zoeken in het overvolle restaurant. 'Ongelofelijk toch', zeg ik nog tegen Man, 'dat we voor dertien euro met z'n drieën hier kunnen eten, inclusief toetje.'
Met onze buiken vol IKEA-gehaktballetjes en onze hoofden vol nieuwe ideeën reden we naar huis. Zoon zat in mijn tas te rommelen, omdat ik hem een dollar had beloofd die ik over had van Curaçao. Ik zei Zoon dat we dat thuis wel gingen regelen. Sinds Zoon met Man in de kerstvakantie naar het Geldmuseum is geweest, is hij dol op valuta. Onze kleine Scrooge, noemen we hem wel.
Thuisgekomen pak ik de dollar uit mijn portemonnee. En verdorie, ik had twintig euro gepind die dag ervoor, en die waren verdwenen. De enige plek waar ik mijn portemonnee had geopend, was in het IKEA-restaurant. Ik bellen met mijn Zweedse vrienden. 'Nee mevrouw, voor zo'n luttel bedrag ondernemen we geen actie.' Wat nou luttel bedrag. Ja, misschien wel als je vijf ton omzet draait per dag, maar niet als je net op vakantie bent geweest. 'Ik hoop dat degene die het geld gevonden heeft, het in het Goede Doelen-bakje heeft gedaan', zeg ik tegen Man. 'Maar het is waarschijnlijker dat hij er een bijzettafeltje van heeft gekocht.'
Zo ongeveer had mijn blog moeten gaan. Ik had er zelfs al een illustratie bij bedacht.
Tot gisteravond. Zoon kon al twee avonden niet in slaap komen. Schoorvoetend kwam hij gisteravond naar beneden. Met twintig euro. Zoon was mijn Goede Doel. Daar ging mijn blog.
En A Christmas Carol doen we de deur uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten