prentje heel ver weg

En toen was het zover. Man en Zoon zetten me bij zus af, omdat we 's ochtends heel vroeg moeten vliegen. Het moment waar ik zolang tegenop had gezien, kon ik niet meer uitstellen. Op de televisie de onvolprezen Annie M.G. Schmidt. 'Ik zou je het liefste in een doosje willen doen', hoor ik, terwijl ik Zoon nog een laatste knuffel geef. Allebei natte wangen.
Ik slaap in het bed van een van de neefjes. Nou ja, slapen. Ik kan m'n draai niet vinden in het smalle jongensbed. De uren tikken weg. Tijd om naar Schiphol te gaan. Het vliegtuig naar Curaçao heeft vertraging, omdat het ijs van de vleugels moet worden verwijderd.
Na een lange, lange, lange vlucht landen we op het eiland. Waar stagelopende neef ons opvangt. We gaan uitgebreid met hem eten. In een strandtent bij de ondergaande zon, dat dan weer wel.
's Nachts spuug ik de hele toiletpot onder. 'Ik ben hier niet zo goed in', piep ik tegen zus. Weg bij mijn kleine apie, zo lang in het vliegtuig, de jetlag, het temperatuurverschil, het is me teveel allemaal. Waar ben ik aan begonnen?