prentje en de Sintboeken

Als kind ben ik niet opgegroeid in een huis vol boeken. Mijn moeder hield niet van boeken, en moeders bepalen vaak wat er in huis komt. Ik kan me herinneren dat ik als kind alleen naar de bibliotheek ging, en daar alles las wat los en vast zat.

Ik vraag me daarom wel eens af hoe het is om op te groeien bij een moeder die een passie heeft voor prentenboeken (what's in a name), zoals Zoon. Nu de spanning tot pakjesavond (morgen) zijn hoogtepunt heeft bereikt, trokken we maar eens wat Sinterklaasboeken uit zijn uitpuilende boekenkast.

Zoon komt nu als zevenjarige in een fase dat hij zich afkeert van prentenboeken, tot verdriet van zijn mama. Maar nu de Sintstress toe slaat, vindt hij het geruststellend om voor het slapen gaan voorgelezen te worden uit zijn oude prentenboeken (die hij in eerste instantie wilde verkopen op koninginnedag, een actie waar ik resoluut een stokje voor heb gestoken).

Zoon geniet van de verhalen, ik van de illustraties.
(beelden hierboven: Kasper kan niet slapen van Sjoerd Kuyper/Yvonne Jagenberg, Hoe Kees Piet werd van Sjamke de Voogd/Natascha Stenvert, De groeten van de goede Sint van Imme Dros/Harrie Geelen, Later word ik een hele Piet van Monique van der Zanden/Dorus Brekelmans, Zou de goede Sint wel komen? van Nicolle van den Hurk en Piratenpieten! van Tjibbe Veldkamp en Wouter Tulp).

Ik hou vooral van de schetsmatige stijl van Yvonne Jagtenberg (ook de maker van Balotje). Zij knipt haar figuren grotendeels uit. En ook de illustraties van Natascha Stenvert vind ik geweldig. Zij verwerkt allerlei texturen in haar beelden.

Het verhaal van vandaag is uit. Ik sluit zachtjes de deur achter me.

Dan hoor ik, vanonder de dekens: 'Mam, lees je me morgen voor uit Jip en Janneke?'

Er is nog niets verloren.