Voor ik begin, moet ik u iets vertellen over mijn familie. Ik heb een hele lieve, maar enigszins disfunctionele familie. En ik mag het zeggen, want ik maak er zelf deel van uit.
Met deze familie vierden we pakjesavond. Het begon goed; de vlag hing uit, het huis was mooi versierd en de kinderen waren blij met hun cadeautjes. Toen dat gedeelte achter de rug was, deden we het dobbelsteenspel, bij iedereen inmiddels wel bekend, vermoed ik.
Waarschuwing: speel nooit het dobbelsteenspel met een lieve, maar enigszins disfunctionele familie.
Wat een slagveld.
Tot de familie horen onder andere een zieke zevenjarige in pyjama, een veertienjarig nichtje met Downsyndroom en een hardhorende opa en oma. Ik zal niet in details treden, maar op een gegeven moment lag er 1 boven in bed die het niet meer trok, 1 verstopte cadeautjes onder de bank, 1 zat al het luchtje op te spuiten dat nog niet officieel tot hem behoorde en 1 had een voorraad stanleymensen veroverd (minder geschikt voor een minderjarige).
'Wat een rotspel', verzuchtte mijn vader.
Toen de gemoederen weer een beetje bedaard waren en we allemaal weer compleet waren, leidde mijn moeder het bekende 'wie-kent-wie' spel, met kennisvragen over alle prentjes. Dat redde gelukkig de avond. Mijn moeder had chocoladeletters meegebracht, maar voor niemand een passende letter, wat op zich ook al een prestatie is.
Ach ja, familie. Al hebben we allemaal onze eigenaardigheden, toch hou ik heel veel van ze. Ik hoor in deze familie thuis.
En ach, het dobbelsteenspel. Misschien werkt het wel in andere families. Die wat normaler zijn.
Later lachen we erom.
LOL!
BeantwoordenVerwijderenHaha….
BeantwoordenVerwijderenlach me rot om je stukje!
:))
Ik moet er nu al om lachen. ;)
BeantwoordenVerwijderenHe topper, Wat herkenbaar ! Je schrijft zo leuk, een talent hoor. Ik ben trots op je. Hoop je snel te spreken..... Die decembermaand is ook zo druk met familieuitjes ! Kus Annelie
BeantwoordenVerwijderenHilarisch! Ben wel heel benieuwd naar jullie kerstdagen
BeantwoordenVerwijderen