prentje en de winnaar

Wat is smaak toch iets raars. Trouwe bloglezers weten dat ik nogal een kerstfetish heb.
En dan niet zozeer wat de dagen zelf, maar meer de toeloop er naartoe. Want uit ervaring weet ik inmiddels dat De Dagen vaak een desillusie zijn, vol Opgekropte Verwachtingen, Zware Teleurstellingen (weer geen sneeuw) en Familie Botsingen.
Een paar jaar geleden nam ik een besluit: ik koppelde de Kerstdagen los van de Voorbereiding.
Dus ik geniet van de aanloop er naar toe, en neem de kerstdagen zelf voor lief.

Inmiddels is deze gedachte ook tot de prentjes doorgedrongen.
'Misschien moeten we het dit jaar maar helemaal niet met elkaar vieren', zei Zus laatst somber.

Kijk, dat is nou ook weer niet helemaal de bedoeling. Een lichte paniek maakte zich van mij meester.
Ik zag een visioen, van twee dagen eenzaamheid in de Petteflet, nou ja, één dag dan met Zoon.
All by myself van Celine Dion op de repeat. Tranende ogen van 4,5 uur All you Need is Love kijken op kerstavond (waarom gebeurt dat nou nooit eens bij mijhij?). Hoofdpijn van een fles wijn die ik in mijn eentje moet opdrinken.

'We zien nog wel', antwoordde ik Zus. 'Anders komen jullie gewoon naar mij'.
Neem ik de Familie Botsingen wel op de koop toe.  

En waarom dit hele verhaal terwijl ik alleen maar de winnaar van de Super Give Away bekend wil maken?
Tja, dat is dan mijn associatievermogen dat met me op de loop gaat. Ik dacht van spullen aan kerstspullen-die-ik-bij-exMan-heb-achtergelaten (ik ga nu van hysterische kerstboom tot ingetogen kerstversiering, ja, ik ben al weer voor de bijl gegaan, ondanks de beperkte ruimte in de Petteflet maar dit jaar wordt het dus Heel Anders), zag het kaartje dat aan de nieuwe decoratie hing, vond 'm wel toepasselijk nu, nou en zo is de cirkel weer rond.

Zou ik nog bijna vergeten de winnaar bekend te maken. Nog één laatste opmerking: dank voor alle lieve reacties.
Ik denk vaak aan wat andere mensen voor mij betekenen, maar vergeet daarbij regelmatig wat mijn betekenis voor anderen is.
Blijkbaar bereik ik met mijn blog precies wat onbewust mijn doel is: mensen een hart onder de riem steken.
Dat we allemaal ons best doen om er maar wat van te maken, met alle moeilijkheden die erbij horen.
Dat juist in de kwetsbaarheid onze kracht schuilt.

Hoe dan ook: de winnaar is Familie in den vreemde geworden (mail je me even je adres?).
Omdat ze mij vanaf de andere kant van de wereld al zo lang support geeft.
Omdat ze zo prachtig schrijft, en dit combineert met andere creatieve uitingen.

Omdat het mijn feestje is en ik zelf de slingers heb opgehangen.