prentje en de mode

Ik hou niet zo van winkelen. Al die mensen om me heen, alle geluiden: het slurpt energie.
'Dan ga je toch internetshoppen', denkt u nu wellicht.
Tja.
Ik heb ontdekt dat de ene maat 38 de andere niet is, en ook dat de kleur niet altijd helemaal overeenkomt met de schermafbeelding.
Dus er zit niets anders op dan me toch maar weer in de stad te wagen.

Tegenwoordig pak ik het wel iets anders aan: ik beperk me tot een paar goeie winkels, en wacht tot de sale.
Laat ik maar eerlijk zijn: ik word te oud voor de H&M. Of, iets vriendelijker geformuleerd: ik ben de H&M ontgroeid.
Ik krijg bijkans een paniekaanval als ik tussen allen 18-jarigen net dat ene bloesje probeer te scoren.
Al dat (goedkope) aanbod: ik zie door de bomen het bos niet meer.

Daarnaast: ik ben nooit zo stijlvast. Zou je mijn stijl vroeger 'sportief' noemen, daarna kwam ik in de King Louie-fase. Ik was al gelukkig als er een aardbei of kers te bekennen was. Het liefst ook nog gecombineerd met een gehaakte ketting (aardbeien!) en gestreepte maillots.
Tegenwoordig stop ik aardbeien en kersen alleen nog maar in mijn mond, in plaats van om mijn nek te hangen.

Daarna werd alles zwart. Letterlijk en figuurlijk.
Alle kleur verdween, zowel uit leven als uit mijn kledingkast.
Achteraf gezien verkeerde ik in een depressie, maar dat had ik op het moment zelf niet door.

En dan nog even over schoenen: ik ben lang. Behoorlijk lang (1.83 meter).
Als puber torende ik boven alles en iedereen uit.
Gevolg: als ik een schoenenwinkel in liep, riep ik al bij de deur: 'het maakt niet uit hoe ze eruit zien, als ze maar plat zijn.'

Das war einmal. Ik ben nu trots op mijn lengte en op mijn gewicht.
En om dit te vieren, heb ik me dit weekend op de sale gestort.
Ik werd verliefd op een pink blossom jas van Vanilia (ik begrijp nu overigens goed waarom er zoveel wordt getekend in de mode. Bijna onmogelijk om een jas een beetje knap op de foto te zetten. Daarom maar mijn potloden en verfdoos erbij gepakt zodat u toch een beetje een idee heeft.)
Ik viel voor een hemelsblauwe jurk van Karen Millen (zestig procent afgeprijsd!).
En last but not least: ik kocht mijn eerste Echte Flinke Hakken.

Zou ik op mijn 43e dan toch eindelijk volwassen zijn?