prentje en de studiedag

'Wat gaan wij eigenlijk doen met de studiedag?', vroeg Zoon van de week belangstellend.
'Studiedag?' echode ik. 'Wanneer is die dan?' 'Deze donderdag', antwoordde Zoon.
'Daar heb je bericht van gekregen, hoor. De hele school is vrij.'

Was ik eerst van plan om thuis te gaan werken, resoluut zette ik opnieuw een kruis in mijn agenda, en nam ook vandaag vrij. We nodigden Zoon's BFF uit, en reden naar de Spelerij, onze favoriete speeltuin.
Daar aangekomen ontdekte ik dat ik vergeten was het kaartje in mijn camera te doen.
Ook wel eens rustig.
De Spelerij is namelijk zo'n fantastische plek, dat ik wel kan blijven fotograferen.

Zoon was nu oud genoeg om ook met metaal te gaan werken, en ik stond naast hem te trappelen.
Ik kon me namelijk herinneren van de vorige keer dat ze ook een lasapparaat hebben; mijn kans om de dansende skelet aan elkaar te lassen (inmiddels krijg ik verzoeken om ze ook op bestelling te maken).
Overigens is de dansende skelet ook geïnspireerd op de draadfiguren van Alexander Calder; niets zo fijn om overal te shoppen voor inspiratie.
En daarvoor hoef je niet naar een museum, dat kan overigens ook gewoon in de supermarkt zijn.
Zo vond ik laatst deze geweldige ijsjes:

Inspiratie is overal, als je maar goed kijkt.

Maar wat ik het allergaafst vind, als Zoon en ik elkaar over en weer inspireren.
Zo zijn we nu lichtelijk in de ban van de Minions.
Over supermarkten gesproken; gisteravond reden we onze trouwe AH voorbij, om ons op de Plus te storten.
Nadat we elk actieproduct dat we konden vinden in ons mandje hadden gestopt, kwamen we gelijk met 10 zakjes thuis. 'Het kan zijn dat het allemaal verschillende zijn', opperde mijn huisoptimist.
'Dan koop ik gelijk een staatslot' mompelde ik, ondertussen worstelend met alle tassen op de fiets.
'Ik weet niet zoveel van kansberekeningen, maar als jij 10 zakjes hebt en er 16 verschillende poppetjes zijn, lijkt de kans me uitermate klein dat ze allemaal verschillend zijn.'
Pas bij het laatste zakje had hij een dubbele. 'Ik zat me al te verheugen wat ik tegen je zou zeggen', zei hij spijtig.
'Iets van: hoe duur is een staatslot eigenlijk?'

Enfin, we hebben nu dus een kleine obsessie voor de Minions, in afwachting van de film.
Ik maakte een Minionskelet, Zoon appte met BFF welke dubbele Minions hij had en fantaseerde over een Minionsstempel. Ik mocht zijn dubbele hebben.
En zo zaten we ons samen stilletjes te verheugen op de studiedag die ging komen.
Even geen werk, geen school.

Spelen is de kunst van het leven
(want van spelen leer je lekker toch het meest).