prentje en de verdwenen papa en mama

Als je ouders bejaard zijn, levert dat nog wel eens zorgen op. Vandaag is Zus jarig. Meestal zijn mijn ouders als eerste aanwezig, nu zijn ze er nog niet als we arriveren. Vreemd.

Het feestje begint een beetje op gang te komen. Ik ben er niet helemaal bij met mijn gedachten. Zus komt naar me toe. 'Papa heeft net gebeld. Ze zijn gestrand in de modder. Een boer trekt ze er nu uit.' Verbaasd kijk ik haar aan. Modder? Boer? Zowel Zus als mijn ouders wonen binnen de bebouwde kom. Zus heeft ook niet meer informatie. Haar zoontje heeft de telefoon aangenomen, en we kunnen niet terug bellen omdat het nummer onbekend is. Waarschijnlijk van de boer. Het mobiele nummer van mijn ouders wordt niet opgenomen.

Ongerust sta ik op de uitkijk in de gang. Geen enkel teken dat ze eraan komen. 'Ik ga ze zoeken', zeg ik tegen Zus. 'Ik hou het hier niet uit.' Man is zo lief mee te gaan. Zoon wil ook mee.
We rijden de verschillende routes die ze kunnen afleggen. Geen auto in de berm te zien. Ook geen boer trouwens.
Ik word steeds ongeruster. Zoon babbelt achterin over babypieten.

Zus belt. Ze zijn gearriveerd. 'Ze waren in Nieuwegein', roept Zus boven het feestgedruis uit. Dit zorgt voor nog meer raadsels. Wat doen mijn ouders in Nieuwegein als ze van Amstelveen naar Ouderkerk aan de Amstel moeten rijden? Ik rij snel terug naar Zus.

En daar zijn ze hoor. Mijn moeder zit tot haar witte haren onder de modder. 'Wat hadden jullie nu in Nieuwegein te zoeken?', vraag ik verbaasd. 'Papa had een afslag gemist en het meisje met de hond zei dat we in Nieuwegein waren beland', zegt mijn moeder, alsof dit allemaal de gewoonste zaak van de wereld is.
'Maar Nieuwegein is voorbij Utrecht', probeer ik nog. 'O', zegt mijn moeder. 'Nou, ik weet het ook niet zo precies meer. Ik dacht dat ze Nieuwegein zei'.

Stukje bij beetje probeer ik het verhaal te reconstrueren. Bij ziekenhuis Amstelveen is de weg veranderd, en mijn vader heeft per ongeluk de afslag naar Utrecht genomen. Toen is hij weer van de A2 gegaan, en heeft geprobeerd om ergens in de middle of nowhere te keren. Het autootje is toen vast komen te zitten in de modder, waarbij mijn vader geprobeerd heeft hier zelf uit te komen, terwijl mijn moeder naast de auto stond. Vandaar het modderbad. Een boer heeft uiteindelijk de auto met een tractor uit de blubber getrokken.
Terwijl ik nog sta na te trillen, zijn ze er zelf tamelijk laconiek onder.

Het is me toch wat. Heb je geen zorgen over je kinderen, bezorgen je ouders je grijze haren.