prentje en Zoon's zorgen

Er gebeurt veel op het moment in het leven van Zoon. En soms vraag ik me af of hij het allemaal kan bijbenen. Zo is de overgang van groep 2 naar groep 3 best heftig. Opeens wordt er veel van hem verwacht. De tijd dat hij speelgoed mee mocht nemen naar school ligt achter hem (hoewel hij regelmatig nog een poging doet). Ook zijn positie in de klas is anders. Was hij vorig jaar nog de bink van de klas met zelfs 'fans' (volgens Zoon), nu moet hij zijn positie heroveren.

Zoon zit op een Jenaplanschool, wat onder andere betekent dat ze kijken naar het niveau van het kind, en hier proberen op in te spelen. Zo werken ze met verschillende leesgroepen. Vorige week kregen we een brief waarin stond dat Zoon iedere dag naar een andere klas gaat om daar te lezen, hij is overgezet van 'leesweg' naar 'leespad'. Nu betekent dit dat het goed gaat met zijn vaardigheden en natuurlijk ben ik daar als mama blij om, maar af en toe maak ik me ook wel wat zorgen.

Opeens staat hij te huilen in de Albert Heijn omdat hij me niet zo snel kan vinden. Het naar bed brengen is nu een nog groter drama, omdat hij bang is voor nachtmerries. Van de week probeerde ik hem af te leiden door een voorfilmpje van het Sinterklaasjournaal te laten zien op de computer.
Fout, fout, fout.
Zoon over de rooie omdat er een bewegende zak te zien was in het ruim van de pakjes. Ik overwoog bijna om het grote Sinterklaasgeheim met hem te delen, maar hield me nog net in. 'En waarom zie ik dat nu net voor ik moet gaan slapen?', snikte hij nog na. Sorry Zoon.

Vanavond zitten Man en ik op de bank naar een nieuwe spannende serie te kijken. Zoon kruipt erbij. Omdat ik de bui weer zie hangen, zeg ik tegen hem dat hij weer terug naar zijn bedje moet. 'Waarom?', vraagt hij. 'Omdat deze serie niet geschikt is voor kinderen', zeg ik.

Verwonderd kijkt hij me aan. 'Maar mama', zegt hij, 'ik ben toch een volwassen kind?'.