prentje en Toy Story

Albert Heijn heeft ons weer tuk: we zijn in de ban van de Toy Story-poppetjes. Kijk, dat een zesjarige obsessed is door zulk speelgoed; daar kan ik me alles bij voorstellen. Het rare is dat zo'n actie bij mij ook een raar soort hebzucht oproept. Beetje gênant ja, ik ben de eerste om het toe te geven.

We wringen ons in allerlei bochten om onze zijn verzameling compleet te krijgen. Zo is mijn hele netwerk ingeschakeld, ik moet me inhouden om niet even een oproepje op Linked-in te zetten. Familie, vrienden, collega's zonder kinderen: iedereen spaart mee.

Vanmiddag speelde hier een vriendje van Zoon. Toen zijn moeder het mannetje weer op kwam halen, riep ze me in de gang al toe: 'als je nog boodschappen moet doen, doe het snel, want ze zijn bijna op.' Dat heb je in zo'n kinderrijke nieuwbouwwijk. Zoon en ik twijfelden geen seconde, speerden naar onze AH waar we gelukkig nog 1 kassa vonden met nog een buis vol zilverkleurige schatten. Hele mand weer volgeladen om tot die F@* 15 euri te komen (iemand geïnteresseerd in hondenvoer?) en aangesloten in de rij voor de bewuste kassa. Onze mazzel was dat we de liefste kassajuffrouw van Utrecht en omstreken hadden. Ze vroeg Zoon welke hij nog moest hebben en probeerde vervolgens te voelen of het gewenste poppetje erin zat. Zoon scheurde ter plekke de verpakking aan flarden en werd tot zijn grote geluk de nieuwe eigenaar van Hamm, het wellustige roze varkentje.

Nog nawentelend in ons geluk pakten we onze boodschappen in. Achter ons hoorden we vervolgens een meneer zeggen: 'Wat is dat dan voor actie?' 'Hallo? Onder welke steen heeft u gezeten?', dachten we samen, maar dat zeiden we natuurlijk niet. In plaats daarvan hoorde ik mezelf zeggen: 'als u ze niet spaart, mag mijn Zoon 'm dan?' Ongelofelijk hoe ver een mens voor zo'n actie gaat. Nou ja, ik dan.

Opnieuw kregen we het voelritueel. Helaas, dit keer ging het mis. 'O, het paardje', hoorde ik Zoon teleurgesteld zeggen. 'Die heb ik al drie keer.' Inmiddels was er achter de meneer een ander jongetje aangesloten die verzuchtte: 'Bull's eye, die wilde ik zo graag.' En nog voor ik iets kon zeggen, hoorde ik de onvolprezen kassajuf zeggen tegen Zoon: 'Als jij nou het paardje aan het jongetje geeft, krijg jij van mij een nieuwe.'

En voor de laatste keer vond het voelritueel plaats. En dit keer in de roos. 'Ik heb de pinguïn!', hoorde ik naast me juichen. Inmiddels werd het wel eens tijd om de buurtsuper te verlaten. Dank, lieve kassamevrouw, u heeft er twee fans bij.

Nog zes te gaan. Iemand in het bezit van Buzz Lightyear? Ruilen voor Bull's Eye?