prentje kijkt achterom

Voor mijn gevoel vier ik dit weekend een jubileum. Een jaar geleden ben ik begonnen met mijn blog.
Ik had toen niet kunnen bedenken wat deze plek voor mij zou gaan betekenen. En dan bedoel ik niet alleen de opdrachten die eruit voor vloeiden, zoals mijn column in het wijkkrantje, mijn wekelijkse blog voor Flavourites en het gastbloggen voor de Telegraaf.

Het gaat me meer om de emotionele betekenis. Voor mij is mijn blog een zoektocht naar mijn passies. Wat past bij mij?

He, ik hou wel van schrijven. Als het maar gaat om onderwerpen die me aan het hart liggen, zonder deadline en zonder harde interviews met een voet tussen de deur.
En alleen schrijven is voor mij niet genoeg, dan is het niet 'af.' Ik wil mijn stukjes compleet maken door een bijpassende foto of illustratie. Dat is soms een lastige beperking, maar dwingt me ook tot creatief denken. Want het kan gebeuren dat ik een goed verhaal in me hoofd heb, maar geen foto. En soms heb ik een prachtige foto, maar staat deze los van een gebeurtenis waar een verhaal bij past.

Tekst en beeld moeten elkaar aanvullen. Daarom hou ik ook zo van tijdschriften. En daarom ben ik zo blij dat ik afgelopen jaar op mijn werk de kans heb gekregen deze passie vorm te geven als eindredacteur van het personeelsblad. Na een lange aanloopperiode is onlangs het eerste nummer verschenen, en wat is het mooi geworden.
Toeval dat dit ook het afgelopen jaar heeft plaatsgevonden? Of komen de dingen die bij je passen op je pad als je er maar voor open staat?

Wat ik in ieder geval zeker weet, is dat je in je kracht komt als je je hart durft te volgen. Ik weet dat ik nu klink als een derderangs geluksgoeroe, maar ik heb het zelf zo ervaren dit jaar. En dat gebeurt niet van de ene op de andere dag: dat gaat stapje voor stapje.

Mijn zoektocht begon met mijn blog. Ik (her)ontdekte de liefde voor schrijven, fotografie, illustraties, textiel, kinderboeken, vormgeving, film, haken, kunst, borduren, sprookjes, bloemen, knopen, Scandinavië, kinderkleding, theater, applicaties, Photoshoppen, vilt, naaien, schilderen, crea-markten, bloemetjesjurken, papier, woonfrutsels, tekenen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Dat lijkt een vreemde opsomming, maar het maakt me tot wie ik ben. Dit is mijn zoektocht, en hopelijk inspireert mijn ontdekkingsreis u weer als lezer. Ik ontmoet in ieder geval tijdens mijn tocht mensen waar ik me in herken, en die zich misschien in mij herkennen.

Zet die eerste stap. De rest komt vanzelf.