'Mama, het is winterherfst', zei Zoon gisteren poëtisch toen het begon te sneeuwen. Een taalcadeautje vind ik dat. Is weer eens wat anders in mijn schoen. Want die staan hier elk weekend trouw voor onze 'schouw'. Zoon raadde me aan dit keer mijn laars te zetten. Het heeft dus gewerkt.
Dezelfde dag vierden we Sinterklaas op Man's werk. Van tevoren mogen we een cadeau uitzoeken uit de Top 1 Toys-folder voor Zoon. Dat werd lang dubben. Uiteindelijk heb ik de Ministeck aangekruist voor mezelf voor Zoon. Ok, en ook het stoere Harry Potter-Lego hoor, voordat ik ingezonden brieven krijg.
En ja hoor, Sint had goed geluisterd. Thuisgekomen begonnen we (nou ja, ik dan vooral) aan het hertje. Geweldig, het is net borduren met plastic. Waar was de Ministeck toen ik klein was? Niet in mijn huis, in ieder geval.
De volgende dag hadden we een verjaardag. Enthousiast vertelde Zoon over Sinterklaas op papa's werk. Nou ja, met name dat hij cadeaus had gekregen. Vooral daar wordt Zoon erg blij van. Wat hij dan had ontvangen, vroeg een tante geïnteresseerd.
'Harry Potter-Lego', zei Zoon gelukzalig. 'O ja, en Ministeck. Maar dat vindt mama vooral erg leuk.'
Was ik weer genadeloos door de mand gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten