prentje en de gelijkgestemden

'Je krijgt tegenwoordig reacties van mensen die op jou lijken', zegt Zus licht verbaasd.
'Dat is het fijne van een blog', zeg ik.
'Dat je eindelijk niet meer alleen bent.'

Ik ben vaak een beetje een vreemde eend in de bijt. Van de week zei een collega van een andere afdeling dat ik er altijd zo eeh, "apart" uitzag. 'Nu heb je een jurk aan met vogels, en op je vestje zitten ook geborduurde vogels', zei ze verbaasd. 'Dat is van hetzelfde merk hoor', zei ik nog vergoelijkt, 'alleen van een andere collectie.'  'Ja maar toch', zei ze.

Ik vind gewone basiskleren saai. Ik word pas blij van kleren als mijn hart een klein sprongetje doet. En dat doet het van een geborduurde vogel, een gek printje of, fijner nog, allebei. Mijn directe collega's kijken nergens meer van op. Die zeggen gewoon: 'wat een leuke roodkapje heb je om je nek hangen'. Of: 'grappig, die vilten appelbroche'. Maar andere mensen zie ik nog wel eens gefronst kijken. Vroeger vond ik dat erg. Nu niet meer. Maar toch, soms voelde het een beetje eenzaam.

Tot ik met mijn blog begon. Toen bleken er allemaal mensen zoals ik te bestaan. Een hele wereld vol prentjes! Dat voelt een beetje dubbel (het zou weer eens niet gecompliceerd zijn). We herkennen elkaar. We hebben allemaal een abonnement op de Flow, dragen jurkjes van King Louie, shoppen bij de Hema, houden van gehaakte bloemen, drinken graag een kopje thee bij Villa Augustus, zijn verliefd op vintage borduursels, verwonderen ons op Etsy, kijken door opknappers van Marktplaats heen, zijn into retro, gaan naar crafty markten en houden van kinderboeken.

Fijn toch, zou je denken. En dat is ook natuurlijk ook zo. Alleen realiseer ik me steeds meer dat ik helemaal niet uniek ben. Het hele internet zit vol mensen (lees: vrouwen) zoals ik.

Vrouwen die begrijpen dat, als je een vilten haas in je hoofd hebt, je deze ook on-middel-lijk moet maken. En dat ie dan niet perfect is, maar wel lief. En dat je er verder niets aan hebt, behalve dat ie mooi tussen je andere spulletjes hangt. Die ook allemaal geen functie hebben, behalve dat ze me blij maken.

En dat is voor mij genoeg.