prentje en de musea

Zoon was vanmorgen zwemmen met Man en vanmiddag naar een partijtje. Ik krijg dan iets dwangmatigs over me dat ik Deze Kans Moet Grijpen. Creëren zou ik, een ingewikkeld iets dat te maken had met fotografie, kopiëren op textiel, de naaimachine en borduren. Anyway, het wilde niet zo lukken.

Ondertussen was ik wel nog steeds onrustig over die kans en dat grijpen en zo. Daarom besloten Man en ik, na Zoon afgezet te hebben, naar een museum te gaan. Ik kon wel wat inspiratie gebruiken. Even later liepen we door het Aboriginalmuseum. Het raakte me niet. Ik kan soms zo ontroerd raken door een kunstwerk.
Dit keer helaas niet.

Maar ja, ik had nog wel steeds die inspiratie nodig. 'Een ander museum dan?', stelde ik Man voor. We hebben sinds kort allebei een museumjaarkaart en kunnen dus zo van het ene naar het andere museum hoppen zonder dat het iets kost. 'Van Speelklok tot Pierement' werd het, want dat is vlakbij.

Ook dat was helaas niet mijn museum. Een tikkeltje moedeloos (ik dan) gingen we huiswaarts.

Nog een half uurtje voor ik Zoon op moet halen. Ik bekijk de foto's die ik gisteren heb gemaakt toen Zoon eindelijk in slaap was gevallen. Samen met de ballon waar hij de hele middag mee had gespeeld. En plotseling realiseer ik het me.

De grootste inspiratie is vlakbij.