woensdag 12 januari 2011

prentje en de opvoeding

Ik vind opvoeden een hele klus. Het gaat goed met Zoon hoor, hij wil alleen niet eten en slapen.
Zoon eet tosti's en fruit. Af en toe hebben Man en ik weer de geest, en proberen we hem warm te laten eten. 'Proef dan tenminste', roep ik wanhopig boven zijn bordje. Met een gezicht alsof we hem ik weet niet wat serveren, gaat er dan een ministukje aardappel over zijn lippen. Nou ja, als het al over zijn lippen gaat. Meestal blijft het ergens halverwege hangen en kijkt Zoon ernaar alsof het net persoonlijk door een geit is uitgepoept. 'Dan moet je hem ook niets anders geven', zei een vriendin resoluut. 'Als hij honger krijgt, gaat hij vanzelf alles eten'. Dus zei ik zondag dapper tegen Zoon dat hij niets anders kreeg. Hij raakte volledig over zijn toeren. 'Maar ik heb het toch geproehoeft', snikte hij, doelend op het ministukje aardappel. En dan breekt mijn hart en sta ik toch weer een tosti te maken. Met bruin brood.
Dat dan weer wel.
Jaha, slappe hap, dat weet ik allemaal. Ik heb nooit gezegd dat ik een supermoeder ben.

Waar waren we. O ja, slapen. Nu ik toch open kaart aan het spelen ben: Zoon ligt bijna nooit voor negen uur in bed. En dat is nog een voorzichtige schatting. Ik ben nu bijna zo ver dat ik het opgeef om hem voor die tijd erin te krijgen. De hele trukendoos gaat open, van nog wat drinken tot 'mam, je weet wat ik nu ga zeggen'. En dan komt altijd: 'we hebben nog niet genoeg geknuffeld'.
Een andere consequente vriendin zei dat ik moest proberen niet meer met hem te praten en hem steeds stilzwijgend terug leggen in zijn bedje. U raadt het al: ook dat mislukte jammerlijk na vijf minuten. Ik vind het knap hoor, van die andere moeders. Ik kan het gewoon niet. Ik ga toch weer met hem praten en knuffelen.

Afgelopen zondag lag ik op de bank Boer zoekt Vrouw te kijken, net als de rest van Nederland, dus daar ga ik ook niet moeilijk over doen.  Zoon kwam weer naar beneden en ik had niet de puf hem naar boven te brengen. Dus kwam hij naast me liggen op de bank (fout, fout).
Nadenkend keek hij naar de vrouwen in de geitenstal bij boer Frank. 'Mam, die meisjes passen daar helemaal niet', zei hij opmerkzaam. Klopt Zoon, alleen moeten ze daar zelf nog achter komen.

Uiteindelijk wilde hij toch weer in ons bed, zoals elke avond. Ik hoorde Man tegensputteren.
'Lieverd, ga nou eens proberen om in je eigen bed te slapen', probeerde ik. 'Maar waarom dan?' vroeg Zoon met zijn grote blauwe kijkers. 'Ik denk dat papa ook wel een keertje languit wil liggen', opperde ik.
Waarop Zoon vroeg: 'maar waarom lig jij er dan bij?'

Onze Zoon. Hij mag dan wel bijna niets eten en amper slapen: je kunt wel met hem lachen.    

6 opmerkingen:

  1. Valt niet mee he, opvoeden is een kunst en je kunt alleen maar doen waarvan jij denkt dat het het beste is voor je Miniman....
    Mijn Miniman heeft ook zo'n fase gehad, niets eten... En dan maak je je zorgen maar zolang hij energiek is en niet teveel afvalt en groeit is er niets aan de hand. Makkelijk gezegd want een moederhart is niet makkelijk te overtuigen ;-)
    Als hij niets wilde eten maar bv wel een toetje kreeg hij het gewoon, dan had hij in ieder geval wat binnen, dus ik ken het.
    Maak er in ieder geval geen strijd van en hou het gezellig aan tafel, dat is iets wat ik moest leren want ik ging (uit bezorgdheid) wel de strijd aan...
    En nu ik toch zo eerlijk ben ;-), mijn minimannen slapen regelmatig bij ons in bed, met als gevolg dat ik in het bed van de oudste Miniman slaap ;-)
    Dus Supermoeder? Ook hier niet, maar wel een moeder die haar best doet om twee minimannen op te voeden met alle ups en downs ;-)
    En zo gaat er ook weer een hele tijd voorbij dat ze hun bordje leeg eten en nachten achter elkaar in hun eigen bed slapen....
    Succes :-)

    Lieve groetjes!
    Het hoort er allemaal bij, ik heb mijn eigen mantra..... "Het is een faaaaaaaase......." ;-)
    Heel veel succes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, herkenbaar. Grote broer slaapt wel goed, maar eet ook erg slecht. Het liefst brood, en vlees. En vooral geen groenten en fruit. Frusterend soms. Maar we laten het er maar even bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey zijn liefde en humor niet de enige twee woorden
    die belangrijk zijn bij het opvoeden?
    De rest is bijzaak!
    (trouwens de mijne zijn alle drie op
    dezelfde manier heel gelukkig groot geworden)
    :))
    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi! Bij deze geef ik mijn Stylish Blog Award door aan jou! Op mijn blog vindt je er meer over...joepie de poepie!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Prentje,
    als je hier bovenaan op de knop "delen"
    klikt kun je de blog zo op Twitter (en Facebook) zetten zodat je volgers
    er alleen maar op hoeven te klikken om erop te komen.
    Of wist je dat al.
    Ik zag dat je het op Twitter steeds niet gelinked had.
    (maar misschien was dit wel helemaal de bedoeling dus waar bemoei ik me weer mee :P)
    Groetjes
    Ps gefeliciteerd met je grote prijs :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hahaha... tja en slim zijn ze ook! Niet hun maar wij worden getraind en binnen no-time weten ze hoe een moederhart werkt. Ik kan wel een heel regiment aan tips geven (nog een paar maandjes en dan officieel afgestudeerd pedagoog dus van opvoeden zou ik wel wat moeten weten;-)) maar ik ben ook sinds 15 maanden mama en ik weet nu ook heel goed dat het soms verrekte moeilijk is. Bedenk dat dit alles aangeleerd gedrag is en dus ook weer af te leren.... maar voor een moeder heel lastig! (soms lijkt het me wel eens fijn om het 'gehoor' van vriendlief te hebben haha)

    BeantwoordenVerwijderen