prentje en kikkerdril

'Ik hou niet van skelteren, ik vind er niets aan om in een bos te lopen en pannenkoeken lust ik niet.'
Zoon had er duidelijk zin in vandaag.
Van mijn collega had ik de tip gekregen om naar pannenkoekhuis Hans en Grietje te gaan. Daar kon je -uiteraard - pannenkoeken eten, maar er was ook een kleine speeltuin bij met een skelterbaan. En het ligt naast een bos waar je lekker kon wandelen.
Maar goed, Zoon was nog steeds in de geldmood sinds zijn enorme opbrengt van de vrijmarkt ('Wat kost een mens eigenlijk?'; ik geloof dat hij nu overweegt om ons ook van de hand te doen) en voelde niets voor het uitje dat ik voorstelde.
'Dan gaan we maar fietsen naar Utrecht', zei ik tegen Man. Maar hoe mooi het weer er uitzag als je binnen zat - eenmaal op de fiets woei je er bijna af. En ik had geen zin in acht kilometer tegenwind.
Dus zaten we weer thuis. Opeens was ik het zat. 'We gaan gewoon naar Hans en Grietje en daarmee uit', brulde ik tegen Zoon, die voor de zoveelste keer zijn geld zat te tellen.

Eenmaal aangekomen in de polder bleek Dagobert toevallig deze skelterbaan wel leuk te vinden. Na een aantal rondjes racen stelde ik voorzichtig voor het bos in te gaan, me al schrap zettend tegen het hoongelach dat mij ten deel zou vallen. Maar wapperen met een speurtocht deed wonderen.

En zo belandden wij opeens in het decor van de film Kikkerdril. Althans, zo voelde het. We zagen heul veel kikkerdril, en libellen, en nog heel veel kriebelbeestjes. Zoon ging vijf keer heen en weer met het pontje en rende voor ons uit voor de volgende aanwijzing.

Sterker nog, toen we de korte wandeling hadden volbracht, wilde Zoon ook nog de lange wandeling gaan doen. Zoon! Die normaal niet van de bank te slepen is! Helaas deden we die per ongeluk achterstevoren, wat Zoon wel de kans gaf om iedereen die hij tegenkwam te vertellen dat hij nu zowel de korte als de lange wandeling deed. Ongelovig liep ik erachter te fotograferen.

Monter kwam hij aan bij het eindpunt, dat dus eigenlijk het beginpunt was, als u het nog begrijpt. Tevreden keek hij me aan.

'Zo, en nu wil ik een pannenkoek.'