prentje en de appeltjes

'Die winkel die jij zo leuk vindt, zit nu ook in Nijmegen', zegt mijn collega. 'Ah, Tiger', zeg ik, want ik weet dat die onlangs een tweede vestiging in Nederland heeft geopend. Waarom die dan in Nijmegen zit, terwijl ze ook al een vestiging in Arnhem hebben, is me een raadsel. Open dan een winkel in Amsterdam, of nog beter: Utrecht.

We hebben lunchpauze en ik zoek de site van Tiger op. Tiger is de Deense Hema. ('Deens' en 'Hema' in een zin; je kunt me niet blijer maken). De website verschijnt op het scherm en mijn hart begint meteen harder te kloppen. De Deense ontwerpers zijn helemaal los gegaan met het retro-appeltjethema. Ik zie tafelkleden, borden, blikjes, dienbladen; nou ja, je kunt het zo gek niet noemen of er zit een appeltje op. 'Wat is mijn eerste mogelijkheid om naar Arnhem te gaan?', denk ik meteen. Ik ben namelijk een prentje. En als prentjes 1 ding gemeen hebben, dan is dat als ze iets in hun hoofd hebben, dit ook onmiddellijk aangeschaft of uitgevoerd moet worden.

'Ik ga morgenochtend naar Arnhem', zeg ik tegen Man. 'Maar je moet Zoon toch ophalen van school?', zegt Man verbaasd. 'Dan ben ik alweer terug', zeg ik. 'Het is 37 minuten met de trein van Utrecht naar Arnhem'. Man zegt niets. Hij kent zijn prentje.

En zo zit ik op woensdagochtend in de trein. In Arnhem aangekomen, trek ik een sprint naar Tiger. De winkel is nog niet eens open. Quasi-nonchalant wacht ik tot de deur opengaat. Vervolgens ren ik naar binnen, en laad mijn mandje vol met alles waar ik een appel op zie. De borden zijn helaas uitverkocht, zie ik. Maar de rest is nog aanwezig.
Het voordeel van Tiger: het is ook nog eens ontzettend goedkoop. Bijna alles kost 1 of 2 euro. Het duurste is het tafelkleed: 4 euro. Het appelkleed dat ik nu heb, koste het tienvoudige.

Helemaal blij zit ik weer in de trein naar huis. Ik ben ruimschoots op tijd om Zoon op te halen.

Maar het blijft jammer van die borden.