zondag 18 april 2010

prentje en de fotocursus

Omdat ik een nieuwe camera had gekocht, mocht ik tegen gereduceerd tarief een fotocursus volgen. Nou, dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Ik had wat twijfels omdat mijn camera een tikkie raar deed, maar dacht dat opgelost te hebben met een nieuw kaartje.
Vol goede moed ging ik op weg naar Amsterdam. Op het station kwam ik erachter dat ik mijn kortingscoupon was vergeten. Even een dilemma: naar huis terug en te laat komen, of het risico lopen dat ze er niet naar zouden vragen. Ik koos voor de tweede optie.

En gelukkig werd er niet naar gevraagd. Ik stond alleen niet op de presentielijst, maar ook dat was geen probleem. Een aantal hindernissen waren dus al weer genomen.
Na wat technische uitleg over de camera, gingen we naar buiten voor de eerste oefening. We moesten een fietser fotograferen die voorbij kwam racen waarbij het de bedoeling was dat de fietser 'bevroren' werd en de achtergrond bewogen op de foto zou komen. Nou zijn die Amsterdammers wel wat gewend, dus die fietsen gewoon door terwijl ze worden gefotografeerd door dertig cursisten. Eentje stak toch even beide handen omhoog, alsof hij net de Tour de France had gewonnen. Ondertussen werden wij weer gefotografeerd door enkele toeristen. En zo was het cirkeltje weer rond.
Alleen wel vreemd dat mijn camera steeds blokkeerde. Maar goed, we gingen weer verder met de theorie, dus ik had niet zoveel tijd om me daar druk over te maken.

Tweede oefening. Wij weer naar buiten, de brug op. Dit keer kregen we de opdracht te spelen met het diafragma, waarbij het voorwerp op de voorgrond scherp in beeld kwam, en de grachtenpanden een onscherp decor vormde. Dertig man met camera's turend naar de gracht. 'Zwemt er een walvis in?' Altijd lollig, die Amsterdammers. 'Wel twee', sprak mijn docent gevat. En die komt nog wel uit Utrecht.

Terug naar het fotograferen. Wat ik ook deed, het lukte me niet. Ik voelde me een beetje de schlemiel van de groep. Toch maar de 'meester' erbij gehaald. 'Ik zie het al, je lens is kapot', concludeerde hij. Schoorvoetend gaf ik toe alleen een nieuwe 'body' te hebben gekocht, omdat ik dacht de lens de val van laatst had overleefd. Ja hoor es, het is al duur genoeg allemaal. Maar goed, de lens bleek zelf ook een optater gehad te hebben. De autofocus was kapot, wat betekende dat ik alleen handmatig kon scherpstellen. Weliswaar is dat het 'echte' fotograferen, maar het is ook een hoop gedoe.
Ik vrees dat ik op zoek moet gaan naar een rijke sponsor. Of stoppen met fotograferen.
Maar dat laatste is natuurlijk geen optie.
Iemand lensje over?

1 opmerking:

  1. Leuke verhalen schrijf je. Via je zus hoorde ik van jouw blog. Ik kijk nu regelmatig even of er al iets nieuws staat.
    Wat vervelend van jouw fototoestel. Een nieuwe lens kan ik je helaas niet aan helpen, maar ik wens je veel succes! Jos

    BeantwoordenVerwijderen