prentje en het paaswonder

Zoon ligt tussen ons in. Niet omdat het Pasen is, maar eigenlijk bijna altijd. Hij begint in ons bed, wordt in zijn eigen bed getakeld als wij gaan slapen en komt halverwege de nacht weer bij ons. Deze cyclus herhaalt zich praktisch elke nacht, en ik lig er niet wakker van.
Maar goed, Zoon ligt dus tussen ons in.
'Zal ik je voorlezen, mam?', vraagt hij, wakker als altijd. 'Is goed schat', antwoord ik, slaperig als altijd. Hij pakt een van de boekjes die hij van mijn collega heeft gekregen, Avi 1. En begint vlot alle woordjes op te noemen. Dit gaat hem snel vervelen, en daarom gaat hij op zoek naar het boekje met niveau Avi 2. Hele zinnen leest hij, achter elkaar. Ik val van verbazing bijna uit bed.
Mijn paaswonder.

Bij het ontbijt maak ik foto's van hem met mijn nieuwe toestel. Ik baal, want het ding werkt niet naar behoren. Ik kan niet scherpstellen en probeer verschillende standen. Zal dat komen omdat ik mijn oude lens heb bewaard? Zou die toch ook beschadigd zijn? Zoon kijkt met mij naar de foto's op de computer. 'Deze moet je op internet zetten mam', zegt hij, bij een van de meest mislukte foto's. Bij deze.

Zoon en ik zitten in bad. We noemen op waar we van houden. Dat varieert van de lente, kinderboeken, illustraties, foto's, Pokemon (drie maal raden wie daar van houdt), papa, speelgoed, bloemen, paaseieren zoeken en een warm bad nemen - tot leuke kleren, reizen eten, drinken, hartjes en films kijken. 'Ik weet een hele goeie', zegt Zoon vastberaden. Benieuwd wat er nu komt. Lego? Verjaardag?
'Van jezelf', zegt hij.
Mijn traan vermengt zich snel met het badwater.