Zoon heeft een dagje vrij. En ik ook, dus dat komt goed uit. We doen niet zoveel, eigenlijk. We hebben gelukkig het Vriendenboekje gevonden, dat we al een tijdje zochten. Onder de bank, logische plek natuurlijk. Ik lees de vragen voor, Zoon geeft antwoord. Bij de vraag 'Wat wens je me voor de toekomst?', komt het antwoord snel. 'Dat je een gelukkig leven hebt en jezelf blijft', citeert hij. Vijf jaar en dan al zoveel levenswijsheid.
Na deze drukke activiteit rolt hij zich in zijn plaidje op de bank. 'Aaah, wat is het leven heerlijk als je in een dekentje ligt', verzucht hij. Echt, ik verzin dit niet. Ik zou het niet eens kunnen. 'Vind je het niet lekker ruiken mama?', vraagt hij vervolgens. 'Waar ruikt het dan naar schat?' Ik ruik namelijk niks. 'Naar de thuislucht', zegt hij gelukzalig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten