prentje en de badeend

'De rollen zijn verdeeld voor de Viering', zei Zoon van de week.
'O ja? En wat ben jij?', vroeg ik geïnteresseerd.

'Ik ben badeend', zei Zoon.

'Badeend, wat leuk', kwaakte ik iets te enthousiast.
'Het is maar een kleine rol, hoor', schokschouderde Zoon.
'Ik moet twee keer "piep" zeggen.
'En toch vind ik het een goede rol', hield ik vol.
'Ach ja', zei Zoon, 'er zijn ook kinderen die geen enkele rol hebben. Dan kun je maar beter badeend zijn.'

Een paar dagen later zit ik in de theaterzaal. De groep van Zoon is als laatste aan de beurt. Daar zit hij, tussen de tijgers en alle andere stoere dieren. Al die tijd heeft hij zijn snavel op, al helemaal in zijn rol.

Het stuk van zijn groep is niet niet helemaal te volgen, maar ik heb toch alleen maar oog voor mijn badeendje.

Hij zegt precies op het goede moment "piep, piep".