prentje en de kleurrijke zaterdag

'Ik zou eigenlijk wel een rozenkelim willen', zei ik 's ochtends tegen Man. 'Maar ze zijn vaak zo duur'. Zoon speelt vaak op de grond, en in het najaar kan het dan wat koud optrekken. En daarnaast vind ik het ook gewoon gezellig, zo'n kleed.

Even later zaten we op de fiets naar de stad. Ik wilde wel weer eens naar de lapjesmarkt, en Zoon had nog wat cadeautjes nodig voor partijtjes. In Utrecht aangekomen scheidden onze wegen, Man en Zoon gingen naar de speelgoedwinkel en ik op stoffenjacht.

Nadat ik over de markt had gelopen, had ik nog wat tijd over voor ik mijn mannen weer zou ontmoeten. Gewoontegetrouw liep ik de Hema binnen.

En vervolgens werd ik een tikkeltje high. Want de nieuwe woonaccessoires waren binnen. Ik zag een rek vol kinderkamerspullen. Geweldige kussens, waarin stempelpatronen gecombineerd werden met borduursels. Ik zwichtte voor een bomenkussen waarvan ik wist dat het geweldig zou staan in Zoon's kamer.

En net toen ik al helemaal blij was van mijn kussen, zag ik mijn rozenkelim. Ok, niet met de hand geknoopt, maar daar was de prijs dan ook naar. Ze hadden ze in twee kleuren. Vertwijfeld stond ik voor het rek. Welke zou ik nou nemen? Ik hoorde mijn telefoon rinkelen, maar stond voor Een Belangrijke Keuze. Ik besloot voor de groene te gaan.

'Waar bleef je nou?', vroeg Man. 'De Hema had de nieuwe woonaccessoires binnen', zei ik, en dan weet hij al genoeg.

Ik kocht nog een bos Dalia's op de bloemenmarkt en fietste met een hoofd vol kleur naar huis.

Laat die herfst nu maar komen.