En dan nog onder bepaalde voorwaarden. Zo schoof Zoon laatst in een pizzeria zijn pizza Margarita opzij want 'er zal allemaal ETEN op'. Tja Zoon, kale pizzabodems zoals jij ze het lekkerst vindt, serveren ze vaak niet in restaurants.
Meestal laten we het maar zo omdat hij daarnaast wel goed bruin brood en fruit eet, maar soms krijgen we weer een aanval van opvoedwoede: dan moet hij iets proeven (ook met een p trouwens).
Zo hadden we laatst doperwtjes. Zoon keek er met zijn vertrouwde afkeurende blik naar. '1 doperwt proberen', zei ik streng. Zoon hield zijn handen voor zijn mond en leunde zover mogelijk naar achteren.
Het rare is dat ik mezelf op zo'n moment in een soort helicopterview zie. 'Kijk mij nou eens moeite doen voor 1 doperwt', zoiets. Maar goed, helicopterview of niet, Zoon weigerde nog steeds de doperwt.
'Dan ga je maar naar de gang totdat je de doperwt wil eten', zei ik, ook niet zo goed wetend hoe-te-handelen-in-benauwde-opvoedkwesties. Snikkend zat Zoon op de gang. Verschrikkelijk.
'Zullen we het weer proberen?', zei ik, opgewekter dan ik me voelde. Walgend stond Zoon voor de doperwt. Die er inmiddels inderdaad niet meer zo appetijtelijk uitzag omdat hij niet alleen koud, maar ook geplet was door een val op de grond in de doperwtenstrijd. Maar het was de enige doperwt die we nog hadden, en ik wilde nu niet capituleren. Dat leek me opvoedkundig niet zo verstandig.
Dapper stopte Zoon de doperwt in zijn mond. Ik voelde me een verschrikkelijke moeder. 'Heb je 'm doorgeslikt?', vroeg ik ook nog. Toen dat het geval bleek te zijn, prezen we hem de hemel in. En deden we een spelletje om de avond toch nog positief af te sluiten.
De volgende dag zag ik ergens half onder de struiken een legopoppetje liggen. 'Ach, kijk nou, iemand is zijn legopoppetje verloren', zei ik tegen Zoon. 'Die heb ik gisteren naar buiten gegooid', zei Zoon, toch een beetje schuldbewust. 'Ik was heel boos over die doperwt'.
Was er toch nog een slachtoffer te betreuren in de doperwtenoorlog.
Haha, dat legopoppetje. Jouw zoon is in ieder geval een Zelfregulerend Wezen, dat is veel belangrijker dan een goede eter zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat heb je hartstikke consequent aangepakt, chapeau! ♥Judith
BeantwoordenVerwijderenGoed hoor. Ik denk dat het het belangrijkste is als hij jullie maar lekker ziet eten! Misschien helpt het als al het groente vanaf nu met een P begint? Vanavond eens met Proccoli of Ploemkool beginnen?
BeantwoordenVerwijderenOh help, dat eten altijd..... Ik oefen geen druk meer uit op mijn meiden, want het blijkt dat ze op een gegeven moment toch zelf dingen gaan proberen, hoera...!
BeantwoordenVerwijderenOh oh oh, wat heerlijk herkenbaar! Jongste zoon maakte dindag nog een vreselijke scene over de tomatensaus (met groenten) die we OP zijn macaroni hadden geschept, ipv er naast. Om het vervolgens na een half uur brullen toch op te eten, grrrrr.
BeantwoordenVerwijderenDe middelste zit sinds kort ook in zo'n fase! Zucht. Het gaat voorbij (maar wel een beetje snel graag).
BeantwoordenVerwijderen