prentje en de fijne zaterdag

Omdat Man een bbq in Groningen had, ging ik dit weekend samen met mijn kleine man naar mijn huisje. Het beloofde mooi weer te worden. Nou weet je dat nooit hier, en zeker niet deze zomer, maar we hadden er zin in. Om er optimaal van te genieten, vertrokken we vrijdagavond al.

We worden ongeveer gelijk wakker, Zoon en ik. Ik leg de meegebrachte croissantjes in de oven, en dek ondertussen de tafel buiten. In het zonnetje genieten we vervolgens van de warme broodjes.
Vandaag wordt in ons dorpje, voor de laatste keer dit seizoen, de kofferbakmarkt gehouden. We schuifelen langs de kleedjes. Plots staat Zoon stil. Een voetbaltafel, zijn grote wens. Nou ja, meer een koffietafelmodelletje. 'Twee euro', zegt de man achter het kleedje. We mogen 'm later op komen halen. Dolgelukkig huppelt Zoon aan mijn hand verder.

Thuisgekomen zet ik koffie. Zoon haalt zijn vriendje om te komen spelen met zijn voetbalspel. Genietend van het zonnetje, drink ik mijn koffie op. Even later loop ik door ons dorp. Ik maak een praatje met de eigenaresse van het gekke winkeltje waar ik mijn halve inboedel vandaan heb. Doe boodschappen in de supermarkt. Omdat deze zo klein is, hebben ze van alle producten maar een merk. Dat scheelt veel keuze-stress.

Ik maak hotdogs terwijl de zon steeds feller gaat schijnen. Zoon vraagt of zijn vriendje mee mag naar het strand. Even later fiets ik met twee jongetjes richting zee. Ze vermaken elkaar, terwijl ik eindelijk weer eens de rust vind om een boek te lezen. Even later vertrekken we richting terras.

We blijven tot half 7 op het strand, het blijft maar warm. De jongens zijn continu in zee, die heel rustig is.
Langzaam fietsen we naar ons huisje. Zoon en ik spoelen het zand van ons af onder de buitendouche.
Zoon is uitgenodigd om poffertjes te eten bij zijn vriendje. Ik schenk een glas wijn in, zet het raam open en kook een snelle maaltijd voor mezelf.

Zoon komt vragen of hij met zijn vriendje en zijn moeder naar het dorpsfeest mag. Blij rent hij weg. Ik zet een pot thee en pak een tijdschrift van de stapel die ik van mijn zus heb gekregen. Ik hoor de krekels. Mijn broer, die op hetzelfde veld een huisje heeft, komt een praatje maken.

Het begint donker te worden als ik naar het feestterrein loop. Er speelt een coverbandje. Er dansen wat mensen, kinderen rennen in het rond. En het blijft maar warm.

Als we allemaal moe zijn, lopen we terug naar ons veldje. Ik kruip gelijk met Zoon onder de wol.

 Just a perfect day.