prentje en de vroege Sinterklaas

Sinds de pepernoten weer in de winkel liggen, is Zoon gefocused op de komende Sinterklaas. Uiteraard heb ik hem al meerdere keren verteld dat het nog wel 2,5 maand duurt tot pakjesavond, maar het helpt niet echt als er al een dikke speelgoedfolder op de mat is geploft. Deze folder is zijn bijbel en gaat elke avond mee naar bed. Inmiddels is er een basisverlanglijst, die elke avond gefinetuned wordt. Daar staan dingen op als 'deze wil ik graag, heel graag'.

'Ik heb er voor de zekerheid mijn naam en mijn achternaam op gezet', zei hij van de week zakelijk. 'Dan kan hij niet in de war raken.' Zoon vertrouwde het geheugen van de oude man blijkbaar niet meer helemaal. 'Waar zal ik de lijst neerleggen?'

Twijfelend stond ik voor de lijst. Wat zou geloofwaardiger zijn, dat Sint hem alvast had opgehaald of dat hij er de volgende dag nog zou liggen? Ik besloot 'm mee te nemen.

De volgende ochtend paniek in de tent. 'Waar is mijn lijst?', vroeg Zoon bezorgd. 'Misschien heeft Sint 'm al meegenomen?', opperde ik. Verontwaardigd keek hij me aan. 'Dat kan natuurlijk nog helemaal niet', zei hij. 'Hij is toch nog lang niet in het land? Dat heb je zelf gezegd.' Domme actie van de hulpsint. 'O, ik geloof dat ik 'm ergens anders heb neergelegd', zei ik vaag.

En sindsdien wordt de lijst elke avond bijgewerkt. En ik geniet er van. Want ergens heb ik het vermoeden dat dit wel eens het laatste jaar zou kunnen zijn dat zijn geloof zo rotsvast is.