prentje en het pakje

'Heb je een grote brievenbus?', vraagt de mevrouw bij wie ik net op Marktplaats retro meubeltjes heb besteld. Ik voer tegenwoordig de raarste conversaties via Marktplaats.
'Geen idee', antwoord ik, 'ik woon in een nieuwbouwhuis.' 'Het komt in orde', zegt mevrouw Marktplaats.

Twee dagen later. Ik ben op zoek naar het afhaalbewijs van mijn bestelling. De postbode stond gisteren voor niets op de stoep. Ik bel Man maar eens. Die is volgens zijn collega koffie halen. Ik bel Man ongeduldig op zijn mobiel. 'Dat afhaalbewijs heb ik al bij het oud papier gegooid', zegt Man. 'Ik zag een envelop op tafel liggen, dus ik dacht dat je het al opgehaald had'. Ik beken Man maar niet dat dit een andere Marktplaatsbestelling is, die wel door de brievenbus kon.

Ik spit de hele bak oud papier door en vind van alles, maar geen afhaalbewijs. Ik bel Man maar weer. 'Heb je het niet toevallig in de vuilnisbak gegooid?', vraag ik Man nog ongeduldiger. 'O ja', zegt Man.

'Nee hoor, mevrouw', zegt de meneer van het postkantoor annex boekhandel aan de telefoon. 'U hoeft van mij niet de hele vuilnisbak te doorzoeken. U heeft vast wel iets leukers te doen. Neem uw legitimatiebewijs maar mee, dan komt het helemaal in orde.'

Het is druk bij het postkantoor. Het meisje achter de balie staat met een rood hoofd te bellen met de technische dienst. Het scanapparaat doet het niet, en opgehaalde bestellingen moeten ook worden gescand, volgens haar. 'Ik ga wel eerst boodschappen doen', zeg ik tegen het meisje met het rode hoofd.

Als ik terugkom, is ze nog steeds aan de telefoon met de technische dienst. Ze ziet inmiddels een beetje paars. 'Nee, dat is hier helemaal ingebouwd', hoor ik haar zeggen. Vervolgens verdwijnt ze bijna volledig in een laag kastje. 'Die stekker zit er niet in', hoor ik haar zeggen. Ik zie het apparaat  op de toonbank oplichten. 'Het duurt een minuut of vijf voor ie opgewarmd is', zegt ze.

Ik blader door wat roddelbladen tot het apparaat is opgewarmd. De tijd begint inmiddels te dringen, want ik moet Zoon van school ophalen. Ik loop terug naar het meisje. Het apparaat is weer bij de tijd. Ik geef mijn naam en adres aan het meisje. Ze loopt naar achteren.  'O, dit pakje hoefde niet te worden gescand', zegt ze. 'Maar er zit trouwens wel flinke strafport op.'

En nu gáááááát u allemaal die foto hierboven leuk vinden.
(inmiddels ook een beetje aangepast). (O, en nu alweer. Kan niet meer ophouden.)